Nu vind ik het niets bijzonders meer, na 20 jaar met zo’n apparaat Nederland, Frankrijk, Duitsland en België in alle weersomstandigheden en over de gekste geitenpaden te hebben doorkruist ben ik niet zo snel meer onder de indruk. Ik kijk nog wel met veel respect naar het uitzonderlijk transport en LZV transport. Ook vind ik het mooi om te zien hoe steeds meer vrouwen het goed redden in deze oorspronkelijk stoeremannenwereld.

Wat is lef eigenlijk? Het woordenboek zegt moed, durf, maar voor mijn gevoel is het durf met een overtuiging van een goede afloop. Die overtuiging kan zelfs een roekeloos kantje hebben. Als kind ben ik vaak verhuisd, met als resultaat dat ik er nooit echt bij hoorde, of zo voelde het tenminste. Om er toch bij te horen sloofde ik me vaak uit. Als iemand maar zo iets zei van ,,dat durf je niet’’, dan was ik er al mee bezig. Gelukkig heb ik het allemaal overleefd, ik heb veel domme dingen gedaan, mezelf vaak pijn gedaan, veel gelachen, veel geleerd. Als ik er soms nog eens aan terugdenk hoe ik ooit aan één hand aan een viaduct heb gehangen terwijl het (vracht)verkeer er onderdoor reed…. Als je ouder wordt doe je zulke gekke dingen niet meer (meeste mensen tenminste niet). Toch blijft de een meer bevattelijk voor een uitdaging dan de ander. Dat weten ze op de planning meestal ook wel. Ik ben er vaak ingetuind, “iedereen doet dat zo, het kan echt niet anders, de klant wil het zo, anders kom je niet leeg etc. etc.” En vaak gaat het goed, kom je er mee weg, en misschien had je dat zetje nodig. Maar, als het misgaat, wie is er dan verantwoordelijk? Ik heb vaak gekke dingen gedaan, waarvan ik achteraf dacht: wat als het verkeerd was gegaan? Wat als de politie mij gepakt had? Dat zijn de dingen waar je de volgende keer misschien niet zomaar meer in mee gaat. Een van de gevaarlijkste dingen in mijn ogen is de haast, gejaagdheid die op een zeker moment gewoonte wordt.

Door die gejaagdheid gebeuren heel veel ongelukken. In de jaren dat ik (onbewust) een echte adrenalinejunk was, heb ik wat afgejakkerd. Domme risico’s genomen, waar de baas echt niet om vroeg, maar omdat ik dacht dat ik dan sneller was. Wat moet ik anderen geïrriteerd hebben met mijn gehaast zoals het mij nu vaak irriteert hoe kort anderen nu achter me zitten terwijl ik 85 km/u rijd, omdat ik niet harder kan. Dat terwijl ik in Nederland rij waar je maar 80 km/u mag. Die combinatie van gejaagdheid, irritatie en minachting voor elkaar zorgt voor mijn gevoel voor de vaak grimmige sfeer op de weg. Tel daarbij op de betweterige wannabe agentjes die door middel van hun rijgedrag anderen wel even vertellen hoe het moet, bijvoorbeeld het gat dichtrijden als iemand naar hun zin te laat invoegt, of half op de vluchtstrook gaan staan tijdens de file omdat anderen wat vroeger uitvoegen dan toegestaan. Samen met het drukke verkeer een goede formule voor ongelukken.

Wijsheid komt met de jaren zegt men. Dat komt volgens mij vooral door te leren van fouten. Andermans fouten, maar vooral van je eigen fouten. Om te kunnen leren van je fouten, moet je ze wel eerst kunnen en willen zien. Veel mensen verbergen hun fouten of schuiven het op iets of iemand anders. Op die manier leer je er niets van, je maakt jezelf namelijk wijs dat het niet aan jou ligt, dus hoe kun je het dan ooit veranderen. Zo blijf je vaak iedere keer weer dezelfde fout maken, tot je op een dag beseft dat het blijkbaar toch aan jou ligt. Veel mensen hebben schuldgevoelens als ze een fout maken. Volgens mij is dat ook de belangrijkste reden waarom mensen hun fouten niet willen zien. Begrijpelijk, soms hebben fouten grote gevolgen, voor jezelf maar ook voor anderen. Maar het ontkennen ervan, of het schuldgevoel maken de fout niet goed. Gedane zaken hebben geen keer, het weglopen van fouten leidt vaak alleen maar naar nog meer fouten.

Wat ik in de loop der jaren geleerd heb is dat de schuldvraag vaak de oplossing in de weg zit. Iedereen is zo druk bezig met het afschuiven en vergoelijken van fouten dat er nauwelijks aandacht aan de oplossing geschonken wordt. In het verleden heb ik vaak om die reden de schuld maar op me genomen, zodat we zo snel mogelijk aan een oplossing konden gaan werken. Soms moet je gewoon het lef hebben om je ego te trotseren, en weet je wat het grappige is, ik ben er niet slechter van geworden. Integendeel, door de schuld op je te nemen krijg je een sterker gevoel van verantwoordelijkheid, wat je dan ook weer uitstraalt.
Ongelukken zullen er altijd blijven gebeuren. Ik heb zelf twee flinke ongelukken gehad waar gelukkig niemand bij gewond geraakt is. Nadien heb ik vaak gedacht, had ik maar dit, of had ik maar dat. Wat gebeurd is is gebeurd, je moet niet in het verleden leven, maar je kunt er wel wat van leren. Soms moet je nee kunnen zeggen, over schade aan het materiaal of boetes kun je nadien nog in discussie gaan, als er doden of gewonden vallen is dat onherstelbaar. Soms is het goed om het lef te hebben eens kritisch naar jezelf te kijken. In plaats van te denken wat rijdt die slak toch traag, heb ik eigenlijk wel zoveel haast, is er misschien een reden waarom hij zo langzaam rijdt? In plaats dat je geïrriteerd een ander de pas afsnijdt, geef je gewoon het goede voorbeeld en denk je bij jezelf, je leert het nog wel een keer, misschien dat oom agent het je een keer duidelijk maakt, of misschien kom je een keer een minder oplettende collega tegen en leer je het op de harde manier.

Hoffelijkheid, respect en begrip zijn zaken die ik de laatste tijd niet vaak meer tegenkom in ons vak. Samen met ervaring, verstand en inzicht zijn het in mijn ogen toch wel de pijlers van ons beroep. De laatste drie leer je gaandeweg, maar begrip, respect en hoffelijkheid, daar kies je voor of niet. Het zou mooi zijn als meer mensen het lef zouden hebben deze begrippen uit te dragen door het goede voorbeeld te geven.

Hopelijk komen steeds meer mensen tot een het juiste inzicht en gaat het aantal ongelukken snel verminderen.

Tot de volgende blog, Namasté,

Toch zijn veel mensen blij dat het oude jaar voorbij is, en er een nieuw jaar begonnen is. Vol goede moed en goede voornemens beginnen we er aan en dat geeft een goed gevoel. Helaas worden niet alle goede voornemens in vervulling gebracht, volgend jaar misschien.

In ons dagelijks leven zijn we vaak met toekomst en verleden bezig. We doen dingen of we doen ze juist niet omdat het vorige keer ook zo was. Uiteindelijk worden veel van onze keuzes bepaald door goede of slechte resultaten uit het verleden en staan we niet meer stil bij de huidige situatie. Als je weleens aan iemand vraagt waarom hij het zo doet dan is het antwoord vaak , omdat ik het altijd zo doe. Het gevaar hierbij is dat je niet in de gaten hebt dat de situatie veranderd is, en je eigenlijk in het verleden bent blijven hangen. Om ervoor te zorgen dat we in de toekomst niet kwijtraken wat we nu hebben of kunnen bereiken wat we graag willen, zijn we ook vaak aan het plannen. Geen van beide zijn verkeerd, zolang het je leven niet overheerst. In deze tijd zijn veel mensen zo druk bezig met toekomst en of verleden dat ze niet beseffen dat ze Nu leven.

Wat houdt het leven in het nu in? Onder andere door de boeken van Eckhart Tolle is de uitspraak leven in het nu erg populair geworden. Leven in het nu houdt eigenlijk in dat je kunt genieten van de dingen zoals ze zijn. Op het moment dat je denkt dit wil ik wel altijd wel, ben je al bezig met de toekomst. Op het moment dat je denkt dit is prettiger dan vorige keer, dan ben je alweer in het verleden aan het leven. Je kunt dan niet met je volle aandacht van het moment genieten. Dat leven in het nu je gelukkiger kan maken kun je  toetsen door jezelf de vraag te stellen ,,ben ik nu ongelukkig’’. Als je de vraag met ja beantwoord hebt kijk dans eens of het een gedachte of een gevoel is wat je ongelukkig maakt. Je zult dan zien dat het vaak gedachten zijn die je ongelukkig maken.

Uiteraard moet je van tijd tot tijd vooruit kijken, en natuurlijk kun je leren van het verleden. Als je bewust in het nu leeft kun je vooruit- en terugblikken zonder dat je erdoor geleefd wordt. Doordat in het nu ieder moment als nieuw ervaren wordt is ieder moment ook het juiste moment om je goede voornemens in daden om te zetten. Zo hoef je geen heel jaar te wachten om weer aan je goede voornemens toe te komen. Als  het even niet lukt blijf je niet hangen in het verleden maar ga je terug naar de ,,beginners mind” en doet het gewoon nog eens.

Mentale groei blijft doorgaans gewoon doorgaan. Mijn persoonlijke idee is dat dit niet altijd en bij iedereen in hetzelfde tempo gaat, en als je na een jaar of twintig, dertig volwassenheid beseft dat je bent vastgegroeid en er verandering in wilt brengen heet het ineens crisis. Misschien heet het midlifecrisis omdat sommige mensen wel heel extreme manieren bedenken om los te komen van de situatie waarin ze vastgegroeid zijn. Dan denk ik dat Zen een van de betere oplossingen is.

Mentale groei kun je naar mijn idee opdelen in drie takken, namelijk kennis, wijsheid en spiritualiteit. Kennis is te leren, wijsheid is ervaring en spiritualiteit is vooral voelen, denk ik. Voor velen is spiritualiteit meer een kwestie van geloven, maar ik ben niet meer zo goedgelovig. Toch zeggen veel mensen die net als ik niet zo goedgelovig zijn ,,maar er is wel iets”.  Dat iets is volgens mij bijvoorbeeld te zien in de onderlinge verbondenheid die we hebben, maar die in onze huidige maatschappij ver naar de achtergrond is gedrongen. Groepen mensen met eenzelfde passie ervaren deze kracht. Of het nu je favoriete team is waar je samen voor staat te juichen of een muziekevenement waarbij je meezingt, danst of applaudisseert met zijn allen, het geeft een krachtig gevoel van verbondenheid waarbij een en een ineens drie lijkt. Dit is volgens mij dezelfde verbondenheid waarmee paarden als één geheel in een kudde over de velden galopperen, vissen als één school door het water manoeuvreren en vogels als één zwerm de mooiste figuren in de lucht maken, allemaal op hoge snelheid en toch zonder elkaar te raken.

Als je deze verbondenheid begrijpt is het ook niet moeilijk in te zien wat voor impact het gedrag van enkele mensen op een groep kan hebben. Een glimlach kan iemands dag goed maken en andersom een chagrijnige reactie kan iemands dag minder mooi maken.  Als je heel de dag door vriendelijke mensen tegenkomt, zul je meestal zelf ook vriendelijker zijn dan wanneer je heel de dag door boze mensen op je pad krijgt. Mensen die ondanks alle boze mensen op hun pad toch kunnen blijven glimlachen maken dus een verschil. Die mensen geven de negatieve flow niet door, als een licht dat de duisternis laat verdwijnen.

Als je vaak bij veel verschillende bedrijven komt valt het op dat bij sommige bedrijven iedereen vrolijk en vriendelijk is, en dat bij een ander bedrijf iedereen chagrijnig is. Vaak gaat bij de positief ingestelde bedrijven alles vanzelf en bij de bedrijven waar mensen niet gelukkig zijn in hun werk gaat van alles mis. Het is natuurlijk een ,,kip of het ei “ discussie als je gaat vragen wat er eerst was.  Ongelukkige mensen worden vaak ook ongemotiveerd, waardoor er automatisch meer mis gaat.  Als er bij een bedrijf met een positieve instelling iets mis gaat word dit vaak als een uitdaging gezien en niet als een probleem. Alle denkvermogen en intuïtie  staan dan open voor de oplossing, als ze niet gebruikt worden door spijt, verwijt of hopeloosheid.

Door meditatie ben ik zelf een stuk positiever geworden. Ik merk dat ik steeds vaker vriendelijk ontvangen wordt bij bedrijven waar ze voorheen maar amper goeiemorgen zeiden. Als ik nu bij een bedrijf vlot gelost of geladen ben voel ik me dankbaar, duurt het wat langer dan heb ik meestal genoeg te doen (boeken lezen, blog schrijven, huiswerk maken). Een paar jaar geleden maakte ik me vaak de dag tevoren al druk over een vervelende klant, vooral met nachtritten waarbij het dan in de ochtend zwaar was om je aandacht en positieve instelling vast te houden. Nu ga ik er met minder verwachtingen naartoe. Ik ga ervan uit dat het lang duurt en ben blij als het vlot gegaan is, het is net of het nu vaker vanzelf goed gaat. Dus is zen zinvol? Voor mij in ieder geval wel, en de mensen in mijn directe omgeving hebben er ook profijt van. Waarom doet niet iedereen aan zen zou je dan kunnen vragen. God mag het weten….of moeten we die er juist buiten houden? Misschien een mooi onderwerp voor mijn volgende blog.

Een mudra is de houding van de handen, je hebt verschillende mudra’s met allemaal een eigen betekenis. De Jnana-mudra houd in dat je de linkerhand in de rechter legt zodat je een kommetje vormt, de duimen houd je tegen elkaar alsof je een vloeitje tussen de toppen vast wil houden zonder het te kreuken. Op een kussen zit kun je in verschillende houdingen zitten:

• Japanse houding – op je knieën met de benen links en rechts van het kussen.
• Birmese houding – één voet voor tegen het kussen met de hiel omhoog, de ander ertegen.
• Halve lotus houding – als de Birmese houding met één voet op je bovenbeen.
• Hele lotus houding – beide voeten op je bovenbenen met de voetzool omhoog.

Birmeese houding

Halve Lotushouding

Lotushouding

In het begin kan dit voor de nodige pijntjes zorgen. De meesten hebben pijn in hun knieën, rug of schouders. Het is daarom goed om het rustig aan op te bouwen, net als met sporten. Je kunt het zowel fysieke als mentale ruggegraattraining noemen. Uiteindelijk verbeter je er je houding ook op beide vlakken mee.

Lichaam en geest kun je als twee verschillende onderdelen zien of als één geheel. Ik denk dat beide waar zijn. Soms doet je lichaam niet wat je geest wil, en soms zit je gevoel niet op een lijn met je gedachten. Vandaag de dag leven veel mensen in hun hoofd. Ze luisteren niet meer naar hun lichaam tot er iets mis gaat, en zelfs dan luisteren ze eerder naar de dokter dan naar hun eigen lichaam. Zelf heb ik jarenlang roofbouw op mijn lichaam gepleegd, gelukkig heb ik van mijn ouders een sterk en veerkrachtig gestel meegekregen en is de meeste schade niet permanent.

Al vrij jong ben ik gaan roken, ik ben er 15 jaar geleden mee gestopt omdat ik mijn kinderen het goede voorbeeld wilde geven en omdat het er samen met mijn astma voor zorgde dat mijn conditie bar slecht was. Als ik thuis de trap op liep was ik al buiten adem. Vanaf het moment dat ik gestopt ben met roken ben ik weer gaan sporten. Als ik een les spinning wilde doen moest ik eerst mijn inhalator gebruiken, anders viel ik halverwege van mijn fiets. Ondertussen heb ik mijn conditie enorm verbeterd en ik durf best te zeggen dat ik behoorlijk fit ben voor iemand die binnenkort gaat zien waar Abraham de mosterd haalt.

Sporten is niet alleen goed voor je conditie. Een goede conditie zorgt er sowieso al voor dat je beter in je vel zit, sporten kan ook een vorm van meditatie zijn. Als je bijvoorbeeld tijdens het hardlopen op je ademhaling let, dwalen je gedachten niet zo maar af, en ben je dus meer één met je lichaam en je omgeving. Tijdens het sporten verbrand je adrenaline en maak je endorfine aan. Adrenaline is een stresshormoon wat je lichaam aanmaakt om adequaat te kunnen reageren op dreigend gevaar. De kleine Het centrale deel van onze hersenen, ook wel het reptielenbrein genoemd dat de meest basale functies van ons lichaam bestuurt, zorgt ervoor dat het lichaam de hormonen cortisol en adrenaline aan gaat maken wanneer er gevaar dreigt. Je lichaam wordt op die manier klaargemaakt voor een ,, fight/flight respons’’ wat inhoudt dat het in een overlevingsmodus komt. Alles in je lichaam wordt op maximum gezet zonder enige reserve, behalve je denkvermogen. Je hersenen gebruiken ongeveer 20% van je energie en in een vecht/vlucht situatie zijn gedachten alleen maar een belemmering. Het komt dan vooral aan op reflexen.

Wat heeft dat hele verhaal zen te maken zal je denken. Door zelfreflectie heb geleerd dat ik jarenlang een adrenalinejunk ben geweest. Altijd haast, geen rust in mijn lijf, een kort lontje, moeite met concentratie en een ongezonde levensstijl. Gelukkig heb ik mijn gedrag aan kunnen passen waardoor ik minder snel gestrest ben, als het toch gebeurt probeer ik het er zo snel mogelijk uit te sporten. Adrenaline blijft namelijk best lang in je lichaam zitten en door te sporten ben je er het snelst van af. Door me er bewust van te zijn wat er in mijn lichaam gebeurt heb ik geleerd om er beter mee om te gaan, ik wil er namelijk nog wel een aantal jaartjes plezier van hebben.

Bodhidharma, de grondlegger van Zen heeft ook de fundering gelegd voor de Budo sporten. De zelfverdedigingsmethode van de Shaolin monniken ligt aan de basis van alle oosterse vechtsporten. Het vereist een hoge mate van lichamelijk bewustzijn waardoor je de kracht van de tegenstander kunt gebruiken tegen zichzelf. Het is tegelijkertijd ook een prima methode om lichaam en geest op één lijn te krijgen.

Toen hij op volwassen leeftijd buiten het paleis kwam werd hij geraakt door het lijden van de mens (honger, ziekte en dood). Hij besloot hiervoor een oplossing te gaan zoeken. Op een dag verliet hij het paleis zijn vrouw en kind achterlatend. Het hele verhaal is misschien wat lang voor deze blog, dat kun je hier lezen of je kijkt hier de film. Uiteindelijk heeft hij op zijn zoektocht de verlichting gevonden en daarmee de oplossing.

Wel een toffe peer dus die Siddharta, hij stelde het belang van allen boven zijn eigen belang. Als kind  was ik gefascineerd door nog zo’n figuur, die toevallig vandaag 2016 jaar geleden geboren werd. De verhalen over Jezus vond ik geweldig, verhalen over gelijkheid, verbondenheid, rechtvaardigheid en vergevingsgezindheid. Jammer dat hij zo lullig aan zijn einde kwam, maar wat ik nog veel erger vind wat er in zijn naam allemaal gedaan is en nog steeds gedaan wordt. De zogenaamde gelovige Christenen die moorden, plunderen en verkrachten in zijn naam hebben volgens mij ergens niet goed opgelet. En van die eikels die voor de kerk werken en hun handen niet van goedgelovige misdienaartjes af kunnen blijven geloven volgens  mij zelf niet wat ze prediken. Of denken ze misschien dat ze een vrijkaartje voor de hemel hebben omdat ze zich de rest van de dag schijnheilig gedragen. Jammer, want de kerk staat in principe voor iets heel moois.

Waar kun je tegenwoordig nog wel op vertrouwen en in geloven? De politiek wordt gemanipuleerd door de lobbyisten, de media door het grote geld, de dokters door de farmaceutische industrie,  opleidingen door de belanghebbende brancheorganisaties, zelfs het centraal bureau voor statistieken is tegenwoordig een commercieel bedrijf. Geld is de nieuwe God, en hele volksstammen aanbidden hem. Deze God is ook de reden van alle heilige oorlogen van het moment. Bankdirecteuren zijn de hogepriesters van deze tijd die ons binden aan hun kerk door andere vormen van uitwisseling van diensten en goederen dan via hen te bemoeilijken. Reclamebureaus vertellen ons te pas en te onpas wat we allemaal nodig hebben om gelukkig te worden, wat dus impliceert dat we zonder dat ongelukkig zijn. Feitelijk wordt ons heel de dag door ingefluisterd wat we allemaal nodig hebben om gelukkig te worden. Omdat we ons nooit alles kunnen veroorloven zijn we gedoemd om ongelukkig te zijn als je hen wilt geloven.

Dus ik ben niet zo goedgelovig meer, alhoewel ik wel in de goedheid van de mens wil blijven geloven. Diep in het hart weet iedereen hoe het zou moeten zijn, maar angst, onwetendheid en hebzucht weerhouden veel mensen ervan om dit tot uiting te brengen. Wat zou de wereld mooi zijn als alle mensen zich verbonden zouden voelen met elkaar en de natuur. Dat iedereen vol liefde en compassie door het leven zou kunnen gaan. Het zou weer een paradijs op aarde kunnen zijn, met alle kennis en mogelijkheden is er voor iedereen op de wereld de mogelijkheid om een gelukkig leven te leiden.

Je zegt, ik ben een dromer, maar dat ben ik niet alleen,en misschien als jij je aansluit, wordt de wereld weer als één.

Imagine

Iedereen een vrolijk en gelukkig kerstfeest toegewenst.

Tot volgend jaar, Namasté,

Geluk hoef je niet te zoeken, het is er altijd al. Je zou kunnen zeggen dat we allemaal gelukkig geboren worden, alleen naarmate we ouder worden lijkt het geluk vaak steeds verder uit onze handen te glippen. Als ik nu soms om me heen kijk zie ik veel ongelukkige mensen. Enkele jaren geleden was ik zelf ook niet gelukkig. Al heel mijn leven op zoek naar geluk en iedere keer als ik dacht dat ik het gevonden had glipte het weer door mijn vingers.

Toen ik zestien was ben ik bij mijn moeder en stiefvader vertrokken omdat ik dacht bij mijn vader en stiefmoeder gelukkiger te worden. Na mijn dienstplicht ben ik het huis uit gegaan omdat ik dacht dat ik dan het geluk wel zou vinden. Niemand die zegt wat je moet of niet mag, prachtig man, feesten en beesten, gokken en zuipen. Maar na verloop van tijd was daar de lol ook af. Toen op een dag de deurwaarder zich aankondigde omdat ik, ondanks twee banen, de rekeningen niet kon betalen omdat ik alles vergokt en opgezopen had, heb besloten dat dit ook niet de weg naar het grote geluk was en ik heb besloten te stoppen met gokken en met het drinken van alcohol. Niet lang nadat ik mijn leven weer op de rails had kwam ik Jeanet tegen. Man wat was ik gelukkig, binnen no time woonden we samen en ik dacht dat het altijd zo zou blijven

Maar helaas na verloop van tijd ebde de verliefdheid weg en kwamen er steeds meer irritaties. Ik zie nu in dat we eigenlijk allebei van de ander verwachtte dat die ons gelukkig zou maken, maar zo werkt het niet. We besloten uit elkaar te gaan. Na een paar dagen miste ik haar zo dat ik besloot haar te bellen, diezelfde avond woonden we weer samen. Blijkbaar waren we toch voor elkaar bestemd. We kochten een huis, trouwden en konden ons geluk niet op toen we een aantal jaren twee kinderen hadden, en toen de derde er aan zat te komen waren we zielsgelukkig. Maar ook toen ging er steeds meer mis. Onze jongste bleek niet voldoende te groeien en Jeanet moest verplicht rusten. We hadden net met drie buren afgesproken uit te gaan bouwen, en door omstandigheden  liep dit uit tot na de datum waarop onze jongste werd verwacht.  Niets aan te doen, maar je wordt er beslist niet gelukkig van. Helemaal weer gelukkig dat onze jongste telg gezond ter wereld was gekomen, kwam ik ‘s morgens vroeg thuis om meteen mijn bed in te duiken want die dag zou de fundering gegraven worden. Hiervoor hadden we een loonwerker in de hand genomen die met een kleine graafmachine via mijn poort achter in de tuin kon komen. Na nog geen uur geslapen te hebben werd er driftig op mijn achterdeur gebonsd en toen ik de deur opendeed kreeg ik meteen een telefoon in mijn handen gedrukt met aan de andere kant van de lijn een razende loonwerker die me vertelde dat wij de verkeerde maten door hadden gegeven en dat ik nu een groot probleem had. Dit was het begin van een crisisjaar, alles ging mis, de verbouwing liep verder uit naar de winter, twee buren kregen ruzie en toen de verbouwing eindelijk klaar was raakte mijn vrouw haar baan kwijt en was ze volledig overspannen.

Om deze financiële tegenvaller  op te vangen ben ik internationaal gaan rijden bij Voesenek. Ik had geld nodig, want ineens ging alles kapot. Gelukkig was in die tijd een werkweek minimaal 80 uur, dus konden we de rekeningen blijven betalen. Ik heb toen vaak gedacht, als ik straks wat geld bij elkaar heb koop ik dit of dan koop ik dat en dan word ik wel weer gelukkig. Hard werken, weinig uitgeven en al zeker niet aan mezelf, en dan kan ik sparen voor mijn geluk. Het enige waar ik soms wat extra aan uitgaf was wat franse kaas en wijn, een kannetje merlot van de lidl als ik eens wat langer stil stond omdat ik pas laat de volgende dag kon laden.

Natuurlijk heb ik in die tijd geluksmomenten gekend, maar ook veel tegenvallers. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik in een soort van emotieloze toestand kwam. Ik heb heel bewust mezelf getraind om geen woede-uitbarstingen meer te krijgen, huilen deed ik al niet, en het lachen is ook steeds minder geworden. Tot ik twee jaar geleden zwaar gefrustreerd raakte over de situatie waarin ik zat. Ik heb al die mooie spulletjes gekocht waarvan ik dacht dat ze me gelukkig zouden maken, maar dat is allemaal maar even. Spulletjes zijn leuk, maar vaak zijn er daarna weer betere, mooiere, nieuwere waar je dan weer naar verlangt. Als je dingen koop om er gelukkig van te worden moet vaak steeds grotere, vaker, duurder, etc.

Gelukkig vond ik zen. Door zen ben ik gaan inzien dat geluk in je zelf zit. Alle rijkdom in de wereld kan je niet gelukkig maken als je het geluk zelf niet kan zien. Het is in principe voor iedereen mogelijk om onder alle omstandigheden gelukkig te kunnen zijn. Vaak zitten allerlei gedachten en meningen ons hierbij hopeloos in de weg. Angst om de dingen niet onder controle te hebben, slechte ervaringen, ontevredenheid, hebzucht, zijn enkele voorbeelden van gedachten die je geluk in de weg kunnen staan. Helaas verwarren veel mensen geluk ook met genot. Er is op zich niets mis met genot, en het kan zeker bijdragen aan je geluk. Maar het grote nadeel van genot is dat het na verloop van tijd gewoon wordt. Om er dan toch weer gelukkig van te worden wil je meer, groter vaker of  intensiever en werkt het uiteindelijk vaak verslavend. Iemand die gelukkig is kan genieten van datzelfde genot zonder dat het verslavend wordt. Ook geld en goederen zijn in deze net als genot maar tijdelijk verantwoordelijk voor je geluk als je het daar van af laat hangen.

De kunst is om te kunnen genieten van het leven zelf. Aandacht geven aan fijne dingen en accepteren dat er soms minder leuke dingen gebeuren, maar daar niet te veel de nadruk op leggen. Al wat je aandacht geeft groeit. Dus als je gelukkig wil zijn, kun je het  best je aandacht richten op de goede dingen. Als je dan kunt zien dat soms ook de vervelende dingen in je leven nodig zijn, en als je het wilt begrijpen, je er veel van kunt leren, dan is het vaak makkelijker te accepteren.

Maar nu genoeg geluld over geluk. De feestdagen staan voor de deur, voor de één reden voor geluk, een ander ziet dit anders, maar als je beseft dat het een keuze is, lijkt het me niet zo moeilijk. Voor iedereen prettige feestdagen, veel geluk en geniet er van (met mate(en)). Misschien dat ik na de kerst nog kans zie om een blogje te schrijven anders wordt het volgend jaar.

Alles is dan ineens zen, en iedereen moet dat weten. Niet vreemd natuurlijk dat er dan mensen zijn die je liever even op een afstandje houden. Na verloop van tijd zwakt dat overenthousiaste wel wat af, maar gelukkig verdwijnt het enthousiasme niet helemaal. Zen bevat verschillende aspecten die los van elkaar al een bijdrage kunnen leveren aan het ontplooien van een gelukkig leven.

Rituelen binnen zen zijn goede aandachtoefeningen. Neem nu bijvoorbeeld de theeceremonie. Aan het einde van iedere les drinken we thee, dit gebeurt in stilte en volgens een vastgelegd ritueel dat over hetzelfde is. Het uitserveren van de kommen, het schenken van de thee, het gezamenlijk drinken en het ophalen van de kommen zijn allemaal aandachtspunten, als je er even niet met je aandacht bij bent, valt het vaak meteen op. Niet dat er iemand is die je daar dan op aanspreekt hoor, alleen jijzelf waarschijnlijk. Doordat je beter leert opmerken dat je er niet met je aandacht bij bent, ga je dit in je dagelijkse leven ook vaker doen. Het gevolg is dat je aandachtiger gaat leven hetgeen er voor zorgt dat er minder dingen fout gaan.

Bij het binnengaan van de zendo (meditatieruimte) stappen we met de rechtervoet eerst over de drempel en maken dan een kleine buiging met de handen in gassho (handpalmen tegen elkaar). Het lijkt een onzinnige handeling om te groeten naar een lege ruimte, maar het heeft wel degelijk een functie. Door heel bewust de ruimte binnen te gaan en de rust en leegte van de ruimte te begroeten, laat je de beslommeringen en de gejaagdheid van de ,,gewone’’ wereld even achter je en ga je binnen in een meer serene, spirituele wereld. Dit laatste heeft me geleerd om ook in mijn werk af en toe even bewust stil te staan en de drukte van de rit achter me te laten voor ik me bij een klant aanmeld. Gelukkig heb ik steeds minder last van die drukte, maar in het verleden als ik had moeten zoeken, te laat was of haast had in verband met de rest van de rit, stapte ik nog al eens gespannen bij de klant binnen. Hoe vriendelijk ik dan ook deed, meestal kreeg ik weinig medewerking. Tegenwoordig stap ik een stuk relaxter bij de klant binnen en krijg ik veel vaker medewerking, en ik krijg vaker koffie aangeboden. Het is net of iedereen ineens een stuk vriendelijker is.

Begrijpelijk toch dat ik dit graag met mijn collega chauffeurs, en natuurlijk met iedereen wil delen? Als je jezelf aan kan leren om de spanning en stress van ,,de ene wereld’’ achter je te laten voor je ,, de andere wereld’’ binnengaat door even bewust stil te staan voor je naar binnen gaat, vergroot je de kans op een goede samenwerking. Omdat je al je aandacht, positief en bewust, op de volgende stappen kan richten is de kans groot dat het goed gaat, maar zelfs als het niet vanzelf gaat is het meestal makkelijker te accepteren als je positief bent, en zie je eerder oplossingen als je niet geblokkeerd wordt door eerder opgelopen spanningen.

Zen bestaat zoals ik al eerder aangaf uit meerdere aspecten. Deze blog ging over het gebruik van rituelen en de voordelen er van in het dagelijkse leven. Er zijn nog veel meer rituelen binnen zen die ik nu hier niet ga behandelen, maar misschien dat ik er in de toekomst nog wel eens wat over vertel.

Mensen die enigszins weten wat zen is zijn weer verbaasd dat een vrachtwagenchauffeur zich daar mee bezig houdt. Gelukkig zijn er ook mensen die weten waar ik het over heb en die kunnen het des te meer waarderen dat ik voor zen heb gekozen in plaats van antidepressiva en/of ritalin.

Veel mensen denken dat zen een sekte is. Op veel punten zijn er overeenkomsten, maar er zijn bijvoorbeeld geen verplichtingen en je moet het hoofdzakelijk allemaal zelf doen en inzien. Je kan het vergelijken met de kerk, maar daar zijn dan weer van bovenaf opgelegde regels en zoek je het geluk meer buiten jezelf. Daarbij bereik je het ultieme geluk volgens veel godsdiensten pas na je leven. Zen kan goed samen met de verschillende godsdiensten. Het boeddhisme wat ten grondslag ligt aan zen is in mijn ogen een universele gebruiksaanwijzing voor een gelukkig leven. Je kan er uit halen wat je wil. Zen heeft zich toegespitst op een bepaald deel hiervan. Behalve de meditatie staat de zoektocht naar kennis en inzicht bij zen centraal. Zen en creativiteit zijn ook nauw met elkaar verbonden. Veel kunstenaars en artiesten houden zich bezig met zen, onder andere David Bowie en Leonard Cohen hebben zich er in verdiept.

Door tijdens de meditatie je ademhaling te tellen weet je meteen wanneer je afgeleid bent. Iedere keer dat je opmerkt dat je een gedachte hebt, begin je weer bij één. Op die manier train je jezelf om gedachten los te laten. Als je bij tien bent, begin je weer opnieuw. Dit zorgt er voor dat je er je bewust van wordt als je afgeleid bent, als je bijvoorbeeld bij vijftien bent dan zit je waarschijnlijk te dagdromen. Door op deze manier jezelf te trainen niet je gedachten te volgen kun je dit in het dagelijkse leven ook toepassen. Als er bijvoorbeeld iets fout gaat en je blijft hier te veel aan denken gaan er vaak meer dingen mis. Door de negatieve gedachten los te laten zit je beter in je vel en kun je al je aandacht weer richten op hetgeen je wilt gaan doen.

Soms kan zo’n fout lang doorwerken. Jaren geleden stond ik ’s nachts behoorlijk te klooien op Rungis om bij Aproval voor het dok te komen. Ik was moe, heel de nacht bezig, het was druk, en de slagertjes lijken op zo’n moment overal vandaan te komen met hun bestelbusjes. Een van de medewerkers stond er op toe te kijken, toen ik er eindelijk voor stond noemde hij me, in andere bewoording, een erg slechte chauffeur. Inwendig kookte ik, maar omdat ik bij een klant geen stampei wil maken en snel van de pallets af wilde heb ik wijselijk mijn mond gehouden. Het is toen wel de rest van de dag blijven hangen. De daar op volgende keren dat ik daar moest lossen ging het iedere keer mis. Ik hoop iedere keer dat die klant niet in mijn rit zit. Vorige nacht stond ik bij zijn buurman. Exact hetzelfde dok, voor mij was een Fransman die al zweette toen hij aan het karwei moest beginnen. Hij was net zo aan het klooien als ik toen bij Aproval. Op een of andere manier vond ik dit geruststellend, ben ik toch niet de enige die er hier af en toe moeite mee heeft. Toen ik aan de beurt was stond ie er zo voor. Bijzonder om te zien wat je gedachten met je prestaties kunnen doen.

Dus laat mij maar van tijd tot tijd op mijn kussentje zitten en mijn ademhaling tellen. Had ik gemediteerd na die eerste aanvaring bij Aproval dan had ik het waarschijnlijk eerder los kunnen laten en had ik al die keren (onbewust) niet zo onzeker hoeven zijn. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat als ik daar weer eens moet lossen. Misschien kan ik het vertellen in een volgende blog.