Mensen die enigszins weten wat zen is zijn weer verbaasd dat een vrachtwagenchauffeur zich daar mee bezig houdt. Gelukkig zijn er ook mensen die weten waar ik het over heb en die kunnen het des te meer waarderen dat ik voor zen heb gekozen in plaats van antidepressiva en/of ritalin.

Veel mensen denken dat zen een sekte is. Op veel punten zijn er overeenkomsten, maar er zijn bijvoorbeeld geen verplichtingen en je moet het hoofdzakelijk allemaal zelf doen en inzien. Je kan het vergelijken met de kerk, maar daar zijn dan weer van bovenaf opgelegde regels en zoek je het geluk meer buiten jezelf. Daarbij bereik je het ultieme geluk volgens veel godsdiensten pas na je leven. Zen kan goed samen met de verschillende godsdiensten. Het boeddhisme wat ten grondslag ligt aan zen is in mijn ogen een universele gebruiksaanwijzing voor een gelukkig leven. Je kan er uit halen wat je wil. Zen heeft zich toegespitst op een bepaald deel hiervan. Behalve de meditatie staat de zoektocht naar kennis en inzicht bij zen centraal. Zen en creativiteit zijn ook nauw met elkaar verbonden. Veel kunstenaars en artiesten houden zich bezig met zen, onder andere David Bowie en Leonard Cohen hebben zich er in verdiept.

Door tijdens de meditatie je ademhaling te tellen weet je meteen wanneer je afgeleid bent. Iedere keer dat je opmerkt dat je een gedachte hebt, begin je weer bij één. Op die manier train je jezelf om gedachten los te laten. Als je bij tien bent, begin je weer opnieuw. Dit zorgt er voor dat je er je bewust van wordt als je afgeleid bent, als je bijvoorbeeld bij vijftien bent dan zit je waarschijnlijk te dagdromen. Door op deze manier jezelf te trainen niet je gedachten te volgen kun je dit in het dagelijkse leven ook toepassen. Als er bijvoorbeeld iets fout gaat en je blijft hier te veel aan denken gaan er vaak meer dingen mis. Door de negatieve gedachten los te laten zit je beter in je vel en kun je al je aandacht weer richten op hetgeen je wilt gaan doen.

Soms kan zo’n fout lang doorwerken. Jaren geleden stond ik ’s nachts behoorlijk te klooien op Rungis om bij Aproval voor het dok te komen. Ik was moe, heel de nacht bezig, het was druk, en de slagertjes lijken op zo’n moment overal vandaan te komen met hun bestelbusjes. Een van de medewerkers stond er op toe te kijken, toen ik er eindelijk voor stond noemde hij me, in andere bewoording, een erg slechte chauffeur. Inwendig kookte ik, maar omdat ik bij een klant geen stampei wil maken en snel van de pallets af wilde heb ik wijselijk mijn mond gehouden. Het is toen wel de rest van de dag blijven hangen. De daar op volgende keren dat ik daar moest lossen ging het iedere keer mis. Ik hoop iedere keer dat die klant niet in mijn rit zit. Vorige nacht stond ik bij zijn buurman. Exact hetzelfde dok, voor mij was een Fransman die al zweette toen hij aan het karwei moest beginnen. Hij was net zo aan het klooien als ik toen bij Aproval. Op een of andere manier vond ik dit geruststellend, ben ik toch niet de enige die er hier af en toe moeite mee heeft. Toen ik aan de beurt was stond ie er zo voor. Bijzonder om te zien wat je gedachten met je prestaties kunnen doen.

Dus laat mij maar van tijd tot tijd op mijn kussentje zitten en mijn ademhaling tellen. Had ik gemediteerd na die eerste aanvaring bij Aproval dan had ik het waarschijnlijk eerder los kunnen laten en had ik al die keren (onbewust) niet zo onzeker hoeven zijn. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat als ik daar weer eens moet lossen. Misschien kan ik het vertellen in een volgende blog.