Een vreselijk gevaarlijk virus waart rond. Vooral in Brabant is het prijs en de ophokplicht is begonnen. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt totdat ze preventief gaan ruimen. Humor is volgens mij één van de beste manieren om met zo’n crisissituaties om te gaan, alhoewel je vaak moet oppassen dat je niemand kwetst. De natuur heeft zo zijn manieren om overpopulatie tegen te gaan, en ook al is het virus ontworpen door mensen zoals sommige complottheorieën beweren, dan is het altijd nog de menselijke natuur die dit teweeg gebracht heeft. Alle maatregelen ten spijt, de natuur doet wat ze wil. De beste manier om door deze crisis heen te komen is op de natuur te vertrouwen en dat houdt vaak in dat de sterksten (of de slimsten) het overleven. We zijn allemaal van nature uitgerust met een magnifiek systeem om met virussen om te gaan, alleen is dit, vaak door een verkeerde leefstijl, ernstig verzwakt. Ik kan erover meepraten want de afgelopen maanden ben ik tot tweemaal toe geveld door een griepvirus.    

Het afgelopen jaar ben ik minder bewust met mijn gezondheid bezig geweest en dat is te merken. Als je jong bent heb je veel veerkracht, maar naarmate je ouder wordt gaat de rek er een beetje uit. Door bewuster te gaan leven kun je dit prima opvangen en een jaar of vijf geleden ben ik daarmee begonnen. Mijn gezondheid ging meteen met sprongen vooruit, na vier jaar waren nagenoeg al mijn klachten verdwenen en ik was topfit. Tot ik in 2019 alles weer een beetje losliet. Minder mediteren, minder tijd voor sport, een extra hapje en een extra sapje en tegen de winter waren bijna alle kwaaltjes weer terug. Weer te yzwaar, kortademig, meer stress, slecht slapen, mijn conditie was ook niet echt meer optimaal en ik voelde me depressief. Ergens in november moest ik na een eerste rit afhaken. Met een gewone verkoudheid werk ik doorgaans gewoon door, maar deze keer had ik echt geen energie meer. Zelfs de gang naar het toilet kostte me minstens een half uur, zolang duurde het  voor ik genoeg fut had om op te staan. De daarop volgende maanden ben ik aan het kwakkelen geweest tot ik weer thuis zat met griep. Dit heeft me gemotiveerd om weer eens enthousiast aan mijn gezondheid te werken.

Ziek zijn is in de transportwereld altijd een moeilijk punt is mijn ervaring. Als je niet half dood bent kun je gewoon werken. Stoere mannen, barre gaanders, mannen van staal, tot het fout gaat. De afgelopen jaren heb ik veel leeftijdgenoten onderuit zien gaan. Stoere kerels die het maar maf vonden als ik over sporten begon en me zelfs uitlachten als ik zei dat ik onderweg mediteer.  Ze lachten ook omdat ik zelf mijn prakkie kookte onderweg, omdat ik dan in ieder geval een gezonde maaltijd kon koken in plaats van uit de magnetron te eten of in verleiding te komen om iets te veel sapjes te nuttigen in de routier. Hartaandoeningen, diabetes, hoge bloeddruk, obesitas en zelfs overlijden door een iets te feestelijke leefstijl, en dat allemaal nog lang voordat de pensioengerechtigde leeftijd bereikt is. En die pensioenlat wordt ook steeds hoger gelegd. Hard werken, dan kun je straks genieten… Als je er dan tenminste nog bent. Helaas is het blijkbaar niet echt in het belang van veel transporteurs om een gezonde levensstijl te stimuleren, anders werd daar wel meer aandacht aan besteed. In mijn ogen is de mentaliteit nog steeds gebaseerd op de situatie van 30 jaar geleden waar de chauffeur weinig aan zijn hoofd had en veel vrijheid had, wat het zware werk compenseerde. 

Eerlijk is eerlijk, de fysieke belasting is een stuk minder door o.a. elektrische pompwagens en andere hulpmiddelen, maar dit zorgt er weer voor dat veel collega’s weer weinig fysieke inspanning leveren en veel stilzitten, wat ook weer niet goed is voor je lichaam. De mentale inspanning is in mijn ogen verveelvoudigd en er is veel minder tijd om dit te compenseren. De steeds strakker wordende planning, drukke wegen, veel meer toezicht, hogere kwaliteitseisen van de klant, meer vereiste kennis en in verhouding steeds lagere beloning zorgen er in mijn ogen voor dat de werkdruk erg verhoogd is. De een gaat daar makkelijker mee om dan de ander. Veel collega’s roepen wel eens lachend: de chauffeur heeft het altijd gedaan, en zo voelt het ook vaak. Stress is voor veel mensen zo gewoon geworden dat ze niet eens merken hoe gestrest ze zijn. Het uit zich niet alleen in een gespannen houding, stress manifesteert zich in mijn ogen op veel verschillende manieren. Ik heb een collega die altijd vriendelijk en vrolijk is, maar die fouten bij de vleet maakt. Hij loopt op een rit van 5 uur een heel uur uit en weet niet waardoor.             

De beste bescherming tegen een virus is een goed functionerend auto-immuunsysteem. Door stress en een ongezonde leefstijl wordt dit ondermijnd. Als vrachtwagenchauffeur kom je overal en ben je daarom veel kwetsbaarder dan wie dan ook. Zorg goed voor jezelf, eet gezond, en geen stress, want zonder chauffeurs staat alles stil.    

Sterkte, en hou je taai, Namasté,

Peter,

Zenchauffeur.