Gek eigenlijk als je er over nadenkt. Iedere dag sta je op en ga je weer slapen en de volgende dag is meestal niet veel anders dan de andere. Vroeger was het weekend heilig, maar tegenwoordig is dat geen vast gegeven meer. Mijn weekend is vanaf donderdag tot en met zaterdag dus op zondag begint mijn werkweek. Tegen het eind van het jaar is dat ineens weer heel anders. Omdat ik altijd al met levensmiddelen rond heb gereden zijn de feestdagen normaliter topdrukte. Dit jaar ben ik meer thuis geweest met de feestdagen dan de voorgaande dertig jaar, en ik vond het helemaal niet vervelend. Ik hou wel van de hectiek die zulke dagen voor het transport met zich meebrengt. Enerzijds veel werk, anderzijds lekker rustig op de weg omdat veel mensen vakantie nemen in deze periode. Dus je kunt lekker doorrijden en makkelijk centjes verdienen, want het wordt allemaal dubbeldik betaald.

De feestdagen noemen ze ook wel dagen van bezinning, maar de commercie heeft deze dagen omgedoopt tot dagen van onbezonnenheid. Haast en hebzucht staan hoog in het vaandel en de leuze vrede op aarde is omgedoopt tot ont-aard vreten. Genot wordt verward met geluk en verdieping komt door te diep in het glaasje te kijken. Zelf heb ik een Bourgondische inslag en hou dus wel van lekker schransen met een stevige borrel erbij. Zoals het momenteel vaak populair gezegd wordt: op tijd een happie en een sappie en het komt allemaal prima in orde. De bezinning komt later wel als je op de weegschaal gaat staan. Waarna een ander dan een roept: liever te dik in de kist, dan weer een feestje gemist.

De donkere dagen voor kerstmis waren dit jaar voor mij wel erg donker. Eerst een hardnekkige griep die er zowel fysiek als mentaal flink inhakte, gevolgd door een plotseling overlijden in de familie. En dan lijkt het leven soms ineens op een slechte film, waarbij je de bioscoop niet uit mag. Door zen heb ik geleerd ook de vervelende dingen in het leven te accepteren en daarbij te bedenken dat alles maar tijdelijk is, maar soms… Uit de modder groeit de lotus, waarbij de lotusbloem voor schoonheid en zuiverheid staat omdat ze zich van alle modder heeft ontdaan en heerlijk geurt als ze in bloei staat. Af en toe heb je wat rust nodig om tot bezinning te komen, maar het kan ook fijn zijn als iemand je een handje helpt. Iemand die een lichtje schijnt in die donkere bioscoop waardoor je de weg naar buiten vindt, weg uit die slechte film.

We knallen het jaar uit, een oud ritueel om de boze geesten te verdrijven. Maar wie staat er nog wel eens bij stil wat die boze geesten nu eigenlijk zijn? Is het misschien dat veel mensen last hebben van te weinig licht in hun leven waardoor ze te zwaar tillen aan de last die ze dragen? De boze geesten zijn dan vaak gedachten die extra ballast veroorzaken. Zijn er werkelijk boze geesten, entiteiten of energieën die ons parten spelen? Of is het juist dat in de natuur tijdens de winter alle groei tot stilstand is gekomen en er kracht wordt verzameld om in het komende voorjaar weer te kunnen groeien en bloeien?

Aan alles komt een eind. Zoals de dode bladeren in het bos mest zijn voor nieuwe groei kunnen ook de problemen die je ervaart je helpen om verder te groeien in het leven. Je moet ze dan wel eerst loslaten en laten verteren. Wanneer er vervolgens wat licht op valt kan de nieuwe groei ontstaan.

Voor mijn gevoel zijn de donkere dagen nu wel voorbij. Nieuwe energie stroomt door mijn lichaam en ik heb er weer zin in. 2019 was niet echt een goed jaar voor mij, maar 2020 geeft me nu al een goed gevoel. Ik wens voor iedereen dat dit jaar voorspoed brengt en geluk.

Een zeer gelukkig nieuwjaar toegewenst,

Peter,
Zenchauffeur.