“Een meester heeft meer fouten gemaakt dan dat een leerling ooit heeft geprobeerd”

Het leven is vallen en opstaan, en soms duurt het een tijdje voor je doorhebt dat je weer eens in een zelfde valkuil gevallen bent, en vaak kost het ook enige moeite dit te accepteren en omhoog te krabbelen. Ik heb net een heerlijke vakantie achter de rug waarin ik weer volledig tot rust gekomen ben. Deze vakantie heeft het me zeker twee weken gekost om alle spanning, onrust en negativiteit van de afgelopen periode los te kunnen laten. Het is me hierdoor duidelijk geworden dat ik het stiekem toch weer te ver heb laten komen.

Tweemaal daags twintig minuten mediteren is het advies wat ik van mijn lerares heb meegekregen, en als je het druk hebt driemaal daags. In theorie klinkt dat eenvoudig, in de praktijk werkt dat toch vaak anders, heb ik ervaren. Als je om 2:45 uur opstaat is het niet eenvoudig om wakker te blijven als je meteen gaat zitten mediteren. Als ik rond acht uur mijn pauze neem, dan zit ik tijdens het mediteren ook vaak te knikkebollen, dus mediteerde ik doorgaans alleen ’s avonds voor het slapen gaan. Door verschillende omstandigheden heb ik in de maanden voor mijn vakantie bijna alles wat ik geleerd heb in de afgelopen jaren links laten liggen. Drukke werkzaamheden, lastige onderhandelingen met de baas, (te veel) meegeleefd met de spanningen van collega’s en te weinig leuke dingen gedaan. Een tijdje niet gesport, minimaal gemediteerd en mezelf weer helemaal verloren in het social-media circus. Het is soms makkelijk om genot te verwarren met geluk, ik heb wat vaker een hapje en een sapje genomen dan goed voor me was met als resultaat een verminderde conditie en bijna 20 kilo in de plus.

Maar iedere dag is een nieuwe kans om opnieuw te beginnen. Vanuit rust zie je de dingen vaak weer helder. Mijn prioriteiten liggen weer anders en ik wil weer leven in plaats van overleven. Ik heb de draad weer opgepakt met sporten en al deed het wel even zeer, het geeft me weer een goed gevoel. Ik heb ook de draad weer opgepakt met meditatie en yoga, en ik voel dat het me weer rust en meer helderheid van geest geeft. Zelfs de inspiratie om te bloggen is weer teruggekomen. En zo kun je een terugval ook als een voordeel zien. In het proces zie je vaak niet dat je over je grenzen gaat en wat het je kost. In de volle vaart is het ook niet handig om ineens het stuur om te gooien. Gewoon rustig uitbollen en daarna de nieuwe route bepalen, net als met de vrachtwagen. Als je even stopt kun je de dingen overzien en neem je vaak betere beslissingen dan wanneer je maar blijft doorrazen.

Positief en met nieuwe energie weer aan slag dus. Met de intentie om deze keer beter op de valkuilen te letten, maar tevens met het besef dat dit heus niet de laatste keer zal zijn dat ik er in getrapt ben. Dat is de kunst van het leven denk ik. Je hoeft niet te leven als een heilige, zelfs monniken doen dat niet volgens mij want die brouwen vaak het lekkerste bier en maken de heerlijkste kazen. Van de ene kant gezond en bewust leven en de andere kant genieten van wat je lekker vind, liefst met mate(n) . De middenweg bewandelen zoals Boeddha het adviseerde. Op die manier wordt het leven kunst en ben jij een levenskunstenaar.

Tot de volgende blog en veel energie en positiviteit toegewenst,

Peter,
Zenchauffeur.