Volgens mij staat het bovenaan in de ergernis top 10 van de gemiddelde weggebruiker: vrachtwagens die langdurige inhaalmanoeuvres uitvoeren.

In een groot deel van ons land geldt gedurende bepaalde tijdsvakken een inhaalverbod voor vrachtwagens om nodeloos oponthoud hierdoor te voorkomen. Soms is het voor vrachtwagens toegestaan om in te halen, maar heeft het weinig nut omdat het te druk is. Ik kan me nog herinneren dat er voor het eerst een inhaalverbod voor vrachtwagens op de belangrijkste snelwegen ingevoerd werd, ik vond het toen maar onzin, net zo goed als de beperking om niet harder dan 80 km per uur te rijden. Als ik naar de hedendaagse verkeerssituatie kijk met de kennis en ervaring die ik ondertussen op gedaan heb, denk ik er nu toch heel anders over.

Het is natuurlijk rete irritant om een uur lang achter een andere vrachtwagen aan te rijden die 80 kilometer per uur niet eens haalt. Zelf zorg ik ervoor dat de cruisecontrol op 82 of 83 kilometer per uur staat. Loop ik dan in op mijn voorganger dan stel ik hem naar beneden bij. Wat mij al een tijdje opvalt is dat er steeds meer vrachtwagens 78 of 79 kilometer per uur lijken te rijden. De kans is groot dat hun teller precies 80 km per uur aangeeft en dat verschil in de mate van slijtage van de banden zit. Dit kan voor zover ik weet ongeveer 2 kilometer per uur verschil maken. Het is mij ook opgevallen dat er toch nog veel chauffeurs geen gebruik maken van de cruisecontrol. Vaak ontstaat hierdoor een jojo-effect: de snelheid varieert vaak tussen de 78en de 82 kilometer per uur. Meestal als dat wat langer duurt en ik de ruimte heb, ga ik er voorbij. Vaak merk je dan, omdat ik mijn cruisecontrol ook gebruikt tijdens het inhalen dat ze, al dan niet bewust, sneller gaan rijden. Hierdoor raak ik dan zelf verzeild in een langdurige inhaalmanoeuvre, en dat wil ik helemaal niet.

Voor de code 95 heb ik een cursus gevolgd: het nieuwe rijden, waar je geleerd wordt dat het brandstofverbruik van een vrachtwagen exponentieel stijgt als je harder rijdt dan 80 km per uur. De tijdwinst die je met een hogere snelheid denkt te behalen valt vies tegen. De meeste tijdwinst kun je behalen door je rit goed te plannen, defensief te rijden, efficiënt te laden en te lossen en met souplesse te manoeuvreren. Helaas voelt dit niet altijd zo, je hebt vaak het gevoel dat wanneer je laat bent je hard moet rijden om nog op tijd te komen. Maar om te beginnen, verloren tijd kun je niet inhalen. De ervaring heeft mij geleerd dat wanneer ik laat ben, ik juist rustig aan moet doen. Vaak komt er vertraging vanuit een situatie waarin iets fout is gegaan, en als je dan even niet goed oplet gaat er meer fout. Je raakt geïrriteerd, er ontstaat stress, je blik vernauwt en je verliest het overzicht. Daarbij reageer je dan vaak niet vanuit je verstand, maar vanuit je negatieve gevoel waarmee je weerstand opwekt bij andere weggebruikers. en dat kan dan weer leiden tot gevaarlijke situaties en soms zelfs ongevallen, wat voor veel meer mensen vertraging oplevert.

Bij mijn vorige baas had ik net een nieuwe auto gekregen met Adaptive Cruise Control. Een prachtige uitvinding, dat rijdt lekker relaxed, zeker in ons vlakke Nederland. Een klein nadeel is dat er automobilisten zijn die eerst persé alle vrachtwagens willen inhalen, dan pas laat uitvoegen (vaak tussen twee vrachtwagens door) en dan nog even remmen. Het systeem remt dan automatisch af, tenzij je snel ingrijpt. Met als gevolg dat de hele rij vrachtwagens achter je ook moeten remmen en er een jojo- effect ontstaat. Het hele concept van platooning(voertuigen die automatisch in colonne rijden) is in theorie heel erg mooi, maar of het op korte termijn in de praktijk gaat werken is maar de vraag. Zolang er nog voertuigen zijn die bestuurd worden door mensen blijf je volgens mij te maken hebben met onverwachte en onlogische beslissingen. Computers kunnen misschien sneller en effectiever reageren op bepaalde situaties, maar die zien ook niet alles van tevoren aankomen. Dus tot die tijd zullen we het als vrachtwagenchauffeurs en automobilisten samen moeten zien te rooien op onze soms wel hele drukke wegen.

Onlangs reed ik in alle vroegte achter een andere vrachtwagen op de invoegstrook naar de A58. In mijn spiegel zag ik twee collegiale chauffeurs ruimte maken door naar links te gaan. De vrachtwagen voor mij zat al op de snelweg toen ik nog in moest voegen en de voorste vrachtwagen van de twee die uitgeweken waren zat al naast mij op de linkerbaan. Om het hem niet al te lastig te maken hield ik wat in en gaf ik een seintje met mijn grootlicht zodat hij wist dat hij veilig naar rechts kon komen. Alhoewel de vrachtwagen voor mij al duidelijk sneller reed dan 80 kilometer per uur bleef hij gewoon doorrijden op de linkerbaan. Het gevolg een langdurige inhaalmanoeuvre. De tweede vrachtwagen op de linkerbaan bleef hem volgen. Ik zag hoe de vrachtwagen voor mij inhield en de eerste ging weer naar rechts. De tweede chauffeur vond het echter nodig om ook zijn voorganger weer in te halen, met ondertussen een twintigtal personenauto’s achter zich. Alhoewel er op dat moment geen inhaalverbod voor vrachtwagens van kracht was, vond ik het toch geen slimme actie want drie kilometer verderop splitst de snelweg weer. Ik kan me goed voorstellen dat door zulke acties automobilisten een hekel krijgen aan vrachtwagens. Wat de reden was voor die laatste chauffeur om zolang links te blijven rijden is mij een raadsel.

Ik denk dat het voor iedere professionele chauffeur goed is om na te denken over de gevolgen van zijn acties voor de andere weggebruikers. En stel je misschien af en toe eens de vraag: wat schiet ik er nu werkelijk mee op? Op links en doorrrr….. maar waarvoor?

Tot de volgende blog en veel geduld en inzicht toegewenst,
Peter,
Zenchauffeur.