Facebook is een bijzonder medium, je hoort er zowel goede en slechte dingen over. Wat mij betreft is het enorm afhankelijk van wat je ervan verwacht en hoe je het gebruikt. Ik zie er zelf veel voordeel in. Zo heb ik iemand leren kennen via Facebook die later per toeval mijn kamergenoot was tijdens een sesshin en die nu voor mij de blogs nakijkt voor ik ze de wereld in stuur. Omdat ik vakantie heb, en mijn vrouw Jeanet de vierdaagse van Nijmegen gaat lopen en graag de route wilde verkennen, leek me dat een mooie gelegenheid om eens met Ton en Lydia af te spreken. Jeanet en ik zijn eerst een paar routes gaan verkennen. We hebben een stukje van de vier heuvelen route gelopen en daarna een biertje genoten op een terras in hartje Nijmegen. Hierna zijn we hartelijk ontvangen bij Ton en Lydia, even wat gedronken bij hen thuis en daarna naar De Heerlijkheid, een pittoresk restaurantje wat Lydia had uitgezocht. We hebben een heerlijke dag gehad en lekker gegeten.

Een andere Facebookvriend is Pat Nul, Patrick heeft samen met Marcelle een boerderijtje in een leuk Frans dorpje waar ze regelmatig mensen ontvangen. Jeanet en ik waren er al eens geweest en op weg naar onze caravan in Spanje hebben we hier vorig jaar met onze zoon Peter een pitstop gemaakt. We hadden het toen over bergbeklimmen en ik hoorde voor het eerst van Via Ferrata, een vorm van bergbeklimmen die ontstaan is in de Eerste Wereldoorlog toen de Italianen Oostenrijk via de Dolomieten aanvielen. Er hangt een staalkabel en er zijn handgrepen en voetsteunen en dus is het vrij eenvoudig. Patrick vertelde dat hij wel wat mooie plekjes kende en dat hij het leuk zou vinden om met ons een keer met zijn camper daarheen te gaan. Dit klonk mij en mijn zoon wel goed in de oren.

Afgelopen week was het dan zover. Patrick had laten weten dat er waarschijnlijk nog meer mensen mee zouden gaan, als ik er tenminste geen bezwaar tegen had. Hoe meer zielen hoe meer vreugd vind ik, dus geen probleem. Toen we zaterdag net na de middag in Rouvres sur Aube arriveerden werden we daar weer hartelijk welkom geheten, en er was een ander stel die daar tot en met tweede Pinksterdag zouden blijven. Die avond zou er nog iemand komen die na het Pinksterweekend met ons op een Roadtrip zuidwaarts zou gaan. De eerste dag konden we meteen aan de slag. Op iets meer dan dertig kilometer afstand is een klimgebied waar je verschillende routes van allerlei gradaties kunt klimmen. Het was voor mij en mijn zoon de eerste ervaring buiten de klimhal en het was best spannend. Helaas had ik een flinke kou te pakken en had ik weinig energie voor mijn gevoel, maar mijn zoon ging als een speer. Het zekeren lukte me wel, maar klimmen zat er niet in. Zekeren is een speciale techniek waarbij je met bepaalde materialen het touw kunt begeleiden waar de klimmer aan vast zit zodat hij niet zomaar te pletter valt. Ondertussen goed opletten, luisteren naar de tips van de meer ervaren klimmers Patrick, Jean en Coen, en natuurlijk goed het touw vasthouden. De volgende dag voelde ik me beter. Gewapend met de kennis die ik de vorige dag had opgedaan was ik zo boven, een mooie ervaring.

Maandag zijn Patrick, Coen, mijn zoon Peter en ik op weg gegaan naar andere klimgebieden. Met de camper van Patrick en de auto van Coen gingen we met zijn vieren op avontuur.

Over dit avontuur meer in de volgende blog.

Tot de volgende blog,

Peter,

Zenchauffeur.