Sinds een aantal jaren ben ik bewuster met mijn gezondheid bezig. Door bewuster te eten en drinken, regelmatig te sporten en op tijd rust en ontspanning te nemen bouw je een goede conditie en een betere weerstand op. Desalniettemin, met een huis vol grieperige mensen, ben je zo de klos. Meestal werk ik gewoon door, behalve als de koorts te hoog wordt voor mijn gevoel. Omdat het werk wat ik nu doe meer fysieke inspanning vereist dan het internationaaltranssport dat ik voorheen deed verbiedt het zichzelf om te lang door te gaan. Toen ik op maandagmorgen naar huis ging had ik nog de intentie om de volgende morgen gewoon weer aan de slag te gaan. Daar ben ik wel van teruggekomen. Na dik twee weken ben ik nog niet echt de oude. Ik heb ook nog niet eerder meegemaakt dat ik zo futloos was dat ik niet eens met de tablet in de bank een verhaaltje kon schrijven voor mijn blog, dat terwijl er toch zoveel was om over te schrijven.

Zoals velen misschien al wel gezien hebben is er een interview met mij in de Ton verschenen. Toen het interview afgenomen is, was het nog niet duidelijk wanneer het uit zou komen. Helaas kwam het pas uit na de voorgenomen start van mijn gratis zenkennismakingscursus voor vrachtwagenchauffeurs. Toen ik begon met het voorbereiden van deze cursus heb ik een aantal enthousiaste reacties gehad van chauffeurs, maar helaas maar weinig daadwerkelijke aanmeldingen, dus ik probeer het 24 maart nog een keer. Ik kan me goed voorstellen dat er een bepaalde drempel is om zes zaterdagen lang twee uur op te offeren van je vrije tijd, om stil te gaan zitten bij een of andere mafketel die verhaaltjes schrijft op Facebook.  Misschien dat het artikel in Ton magazine en het aankomende artikel in dagblad De Stem duidelijk maakt dat het me serieus is. Voor de stage die ik moet doen voor mijn examen zijn er andere oplossingen mogelijk, maar ik zou graag een aantal collega’s helpen om de weg naar duurzaam geluk te vinden. Het is niet mijn missie om zieltjes te winnen zoals bij bepaalde religies de gewoonte is, maar om mensen handvatten te geven om anders in het leven te kunnen staan waardoor geluk meer ruimte krijgt. Ben je al gelukkig dan kan zen je helpen je horizon te verbreden en jou er misschien zelfs toe aanzetten om anderen te helpen gelukkiger te worden.

Misschien helpt het als ik weet wat de belangrijkste reden is waarom er zo weinig inschrijvingen waren. Alhoewel ik weet dat er een groot risico is dat ik veel negatieve reacties krijg, wil ik je toch uitnodigen om me, in een reactie op mijn blog, uit te leggen wat jouw belangrijkste reden is om je niet aan te melden.  Als je niet geïnteresseerd bent en alleen af en toe mijn blog leest dan hoef je niet te reageren, maar ben je wel geïnteresseerd en heb je een goede reden waarom je de stap niet neemt, dan ben ik erg nieuwsgierig naar wat je tegenhoudt. Je mag het me ook via messenger of e-mail laten weten als je liever niet aan anderen laat weten wat jou tegenhoudt.  Ik kijk uit naar jullie reacties, positief of negatief, dat maakt me niet veel uit. Positieve reacties zijn fijn natuurlijk, maar kritiek is vaak het meest leerzaam, mits het enigszins onderbouwd is natuurlijk. Ik ben benieuwd.

Met vriendelijke groet,

Peter van Caulil