Tjonge jonge jonge, wat een week zeg. Het begon maandag goed, de eerste rit ging als de brandweer en mijn tweede rit met bestemming Vlissingen zat er zo weer in. Vier palletjes gekoelde producten voor het eerste filiaal, en de rest van de kar was voor het andere filiaal. Waar ik voor het lossen van de vier palletjes meer dan een kwartier moest wachten (om vervolgens binnen tien minuten te lossen) zwaaide bij het tweede filiaal de deur al binnen vijf minuten open. Sorry chauffeur, ik moet nog even wat plek maken, zei hij. Geen probleem, ik begin alvast wat pallets er uit te rijden. Terwijl hij in het magazijn aan het rommelen is, kan ik al wat pallets bij de deur zetten die hij dan meteen op zijn plek zet. Op een leuke manier samenwerken geeft mij een prettiger gevoel dan met de armen over elkaar staan wachten.

Halverwege de trailer stonden de zware pallets. Het was ze op het distributiecomplex weer gelukt om er flinke torens van te bouwen. De ene pallet stond al op de klep en toen ik er met een andere naast wilde gaan staan. Tot mijn grote schrik reed de pompwagen met een loeizware pallet conserven gewoon door toen ik hem stopzette. Waar het precies aan gelegen heeft is mij nu nog een raadsel, maar de pompwagen stopte niet met de hendel omhoog, wat er normaal voor zorgt dat hij geremd staat. Omdat ik achter de pompwagen op het randje van de klep stond duwde deze me van de klep. Gelukkig ben ik op mijn pootjes terechtgekomen en niet onder de pompwagen of de conserven. Wel stond ik tot aan mijn kruis in de appelmoes potten waarvan het grootste deel uiteengespat was. Man wat een zootje: appelmoes, mayonaise, augurken, azijn en een hele zooi met blikken met god weet wat allemaal. Alles door elkaar en de helft kapot of onder de inhoud van de andere potten of flessen. Achteraf gezien bleef ik er knap rustig onder, dat is in het verleden wel eens anders geweest. Ik heb het binnen gemeld en ben maar meteen begonnen met opruimen.  Binnen no time kreeg ik hulp en drie kwartier later was het opgeruimd. Shit happens, maar het is niet leuk. Van de andere kant, of je er nu kwaad, verdrietig, gefrustreerd of gewoon gelaten op reageert, het verandert niets aan de feiten. Wel houdt het me enigszins bezig hoe het nu precies is gebeurt. Het gaat zo snel dat het moeilijk is om het precies te bepalen, maar ik wil het niet nogmaals meemaken.   

Dinsdag ging ook wel lekker, ik moest wel terug naar Vlissingen om een schadeformulier te tekenen. Even snel afval lossen en dan rap weer laden. Toen ik met een lege bloemenkar achter de heftruck langsreed moest ik hem er op attenderen dat ik daar liep. Hij was zo driftig op en neer aan het rijden dat hij vergat de rest van de omgeving in de gaten te houden. Gelukkig stond hij stil omdat hij aan het bellen was toen ik met mijn pallet lege bierkratten achter hem langs moest. Ondanks dat liep ik toch met een wijde boog achter hem door. Zijn gesprek was blijkbaar afgelopen op het moment dat ik recht achter hem liep. Vroemmmm, bam, rinkeldekletter, alle flessen vlogen door de lucht. Nog geen sorry, maar een paar handschoenen kreeg ik aangereikt. ‘Ik stuur zo iemand om te helpen’ zei hij, en weg was hij, mij enigszins verbijsterd achterlatend. Dus ik begon maar weer te rapen. Binnen enkele minuten schoot mijn sympathieke collega Ashwin mij te hulp. Toen we ongeveer een derde van de pallet opgestapeld hadden was er nog niemand te bekennen. Heftruck chauffeur weg en de andere jongens van de afvalscheiding waren druk met andere zaken bezig.  Ik zei tegen Ashwin, bedankt voor de hulp, de rest is voor hem. We hebben het al netjes gedaan aangezien het toch duidelijk zijn fout was.

Later die dag kwam hij naar me toe om op een cynische wijze tegen mij te zeggen dat ik het netjes had opgeruimd. Ik keek hem even aan en zei toen dat het zijn rotzooi was die ik opgeruimd heb, en dat hij van zijn kant gevlucht was. Van Ashwin had ik gehoord dat hij na dit ongeval buiten een sigaretje stond te roken. Waarschijnlijk had hij gedacht dat ik, omdat ik altijd vriendelijk ben, een beetje dom of gedienstig ben en dat ik de rotzooi wel in mijn eentje op zou ruimen. Ik denk dat hij nu wel bergrepen heeft dat dit niet zo werkt bij mij. Zonder één onvertogen woord heb ik hem duidelijk gemaakt dat hij niet met mij kan sollen. Wel bijzonder om te zien dat vriendelijkheid de ene keer zorgt dat je hulp of bijval krijgt en op het ander moment sommige mensen het idee kan geven dat je een sukkeltje bent waar ze misbruik van kunnen maken. Maar ook met vriendelijke woorden kan ik tegenwoordig heel duidelijk maken wat ik vind, iets waar ik vroeger met veel woede en harde woorden minder doeltreffend was. De woede en harde woorden werden nadien vaak tegen mij gebruikt, waardoor ik uiteindelijk toch nog aan het kortste eindje trok. Nu mompelde de heftruckchauffeur nog iets zo van, dat ik had moeten wachten voor ik achter hem langs reed, maar daar heb ik verder geen aandacht meer aan besteed.

Als ik er op terugkijk heb ik twee keer geluk gehad. De eerste keer had ik geheel of gedeeltelijk onder de elektrische pompwagen terecht kunnen komen, of het glas in mijn ogen of ledematen kunnen krijgen. De val van de laadklep is voor sommige al voldoende om het een of ander te breken. De tweede keer had de heftruck ook mij kunnen raken, en dat laatste maakt me achteraf nog een beetje pissig. De lef waarmee de heftruckchauffeur de schuld af probeert te schuiven zorgt er voor dat hij er weinig van leert. Zou hij net als ik achteraf beseffen dat we beiden goed weg zijn gekomen? Als hij me met die snelheid had geraakt was het leed niet te overzien geweest. De europallet waar de kratten op stonden was dwars door midden. Shit happens, vroeger zou ik een kloteweek gehad hebben omdat hij met zoveel pech begonnen was. Deze week was een bijzondere week, waarin ik veel geluk gehad heb, maar mijn humeur heeft er niet onder geleden. Wel nog een paar keer over de beide ongelukjes nagedacht, maar ik heb er verder niets aan overgehouden wat met wat mediteren niet verdwijnt.  

Dat jullie allemaal net zoveel geluk bij ongelukjes mogen hebben als ik deze week,

groetjes

Peter,

Zenchauffeur.