De heftruckchauffeur waar ik me ’s morgens bij meldde was wel even aan het mopperen dat hij niet alle informatie over het product kon vinden op de papieren, maar al gauw wist hij me te vertellen waar ik het vrachtje kon gaan lossen. Een handpompwagen erin en in een half uurtje 22 palletjes à 900 kg het stuk eruit. Zo heb ik het graag, heerlijk geslapen, een bak koffie en dan ochtendgymnastiek…Tjakkaaaa..

Omdat ik daags tevoren had gezien dat er op de weg van Maubeuge naar Mons wegwerkzaamheden waren die waarschijnlijk in de ochtendspits voor behoorlijk wat oponthoud zouden kunnen zorgen, nam ik een andere route. Vanuit Maubeuge  via Dour naar Doornik en zo richting Ardooie. Dit hield in dat ik een stukje binnendoor zou rijden; ik had tijd zat dus ik reed lekker op mijn gemakkie door de dorpjes. Plotseling werd ik ingehaald door een auto met zwaailichten. Hij remde wat af voor me, ging toen op een grote kruising naar rechts en ik wist eigenlijk niet wat de bedoeling was tot het raampje openging en er een hand uit kwam die me gebaarde te volgen. Toen ik eenmaal stil stond kwam er een bordje naar beneden met ‘follow me’, volgens mij waren ze even vergeten dit eerder neer te klappen. Twee jonge douaneagenten met grote baarden en een spichtige grijze man stapten uit . Een van douaniers vroeg me om mijn CMR (international vrachtbrief). Ik gaf hem die en vertelde dat de vrachtwagen leeg was. Hij vroeg me of ik moe was en of slaap had; ik zei nee, ik ben net wakker. Ik vermoed dat het een sluiproute is voor chauffeurs die zich niet aan de regels houden. De grijze agent vroeg om de rest van mijn CMR’s  ik vertelde hem meteen wat ik die week zo ongeveer gedaan had. Hij complementeerde me met mijn Frans, en zijn collega wilde weten of ik wel een Nederlander was, mijn dag kon bijna niet meer stuk. Ze wilden graag de laadruimte controleren en de grijze douanier vroeg me hoe lang ik al voor de firma reed en of we ons wel aan de regeltjes hielden. Ik vertelde dat ik al meer dan achttien jaar bij deze baas zit en dat we in het begin toen we nog met tachograafschijven reden veel gerommeld hebben, maar dat het nu veel te duur geworden is om het risico te nemen en dat de enige overtredingen doorgaans ontstaan door overmacht zoals volle parkings of file. Dit antwoord stelde hem tevreden en ik kreeg mijn papieren terug. Na een vriendelijke goedendag mocht ik weer vertrekken.

Grappig wat een verschil het kan maken als je ontspannen bent bij zo’n controle. In het verleden heb ik al heel wat vervelende controles gehad. Laatst in België drie motoragenten midden in de nacht in mijn cabine en een soort kruisverhoor nadat ze onder andere mijn portemonnee en portefeuille doorzocht hadden op een tweede chauffeurspas. Een van die agenten was ervan overtuigd dat ik fraudeerde. Hij belde zelfs het nummer van mijn collega die een paar dagen tevoren met mijn auto had gereden, maar die nam niet op want die lag te pitten. De reden dat ik onzeker was die nacht was dat ik de dag ervoor tijdens mijn rust de auto voor het dok had gezet bij de klant. Dit heb ik gemeld toen ze de pas gingen controleren maar dat was niet belangrijk blijkbaar. Na wat dreigen de hele cabine op zijn kop te zetten lieten ze me toen gaan. Je kunt het zo treffen, maar ik heb wel eens het idee dat als ze bloed ruiken ze zich vastbijten.

Toen ik pas begonnen was met op het buitenland rijden was het heel gewoon om te rommelen met de schijven. Nu is het veel moeilijker geworden om te frauderen, het kan nog wel, maar de boetes die daar op staan zijn enorm. En eerlijk gezegd vind ik het wel prima zo. Het is vaak een uitdaging om je rij-, rust- en werktijden zo in te delen dat je het toch allemaal netjes houd. Het vraagt wel meer inzicht van de chauffeur zelf, je kunt niet altijd precies voor elkaar krijgen wat de planning wil, maar met een beetje gezond verstand en wat inzicht komt het toch wel in orde en bij een controle kun je dan een stuk relaxter zijn. Als je een beetje kunt uitleggen wat er mis is gegaan dan is mijn ervaring dat je er wel mee weg komt. Per slot van rekening zijn we allemaal mensen en iedereen maakt fouten. En de agenten die bij gendarme, politie, douane en B.A.G. werken zijn gewoon mensen die doorgaans ook gevoelig zijn voor vriendelijkheid en die vaak op hun gevoel afgaan. Soms kun je bluffen, maar beter is het volgens mij als je een paar kleine foutjes hebt om dit meteen te bekennen, dan zoeken ze niet verder.