Een varkenshaasje met 35% korting dat ik die ochtend net voor vertrek gekocht had, met gebakken aardappeltjes en asperges…. Je mag jezelf af en toe best een beetje verwennen toch?

Maandag vroeg op, om vijf uur gaan de eerste palletjes er uit. Als ik richting Nancy rijd is het aanvankelijk nog rustig, maar al snel komt er meer verkeer op de weg. Ik heb wel eens het idee dat op maandag de meeste mensen moeite hebben om uit bed te komen. Ze zijn dan wat sikkeneurig en hebben geen zin om aan de slag te gaan, vertrekken daardoor te laat en dit alles compenseren ze door hard en roekeloos te rijden. Voor mijn vakantie had ik me voorgenomen om me er niet meer druk over te maken, maar dat valt toch niet mee. Al enige tijd geleden ben ik tot het inzicht gekomen dat het totaal geen nut heeft om je op te winden over wat een ander doet, maar op een of andere manier is dat zo’n automatisme dat ik er toch weer intrap. In een boek van Margrit Irgang staat hierover een leuke anekdote: Stel dat je in een roeiboot met je geliefde aan het varen bent.  Het is heerlijk rustig in de ochtend en terwijl de zon opkomt, trekt de laatste mist over het water. Plotseling komt er vanuit een mistflard een boot recht op jullie afgevaren. Je roept nog “kijk uit” maar er komt toch een botsing van. Eerst voel je boosheid, maar dan zie je dat de boot leeg is. Grappig dat je boosheid dan ineens plaats kan maken voor verwondering, waar komt de boot vandaan, en hoe komt het dat er niemand in zit. Er is dan geen boosheid meer en dus ook geen stress.

Wat is het toch in mensen dat ze zo graag willen oordelen over de ander. Doorgaans  zitten we te vitten op anderen, over dingen die we misschien zelf ook weleens doen tijdens een onachtzaam moment. Er is dus eigenlijk helemaal geen reden om je hierover op te winden, het is gewoon verspilde energie. Toch steekt het iedere keer de kop weer op. Ik probeer door mezelf keer op keer bewust te maken van de zinloosheid ervan verandering in dit gedrag te bewerkstelligen. Volgens mij zou het voor iedereen een stukje prettiger op de weg zijn als we ons wat minder zouden aantrekken van het weggedrag van een ander, misschien af en toe een vriendelijke terechtwijzing als iemand het al te bont maakt, of als er gevaar ontstaat. Momenteel heb ik het idee dat veel mensen op het moment ze in de auto stappen zich in een zeer vijandige wereld wanen waarin agressief gedrag je beste verdediging is. Helaas is die vijandigheid precies wat ze creëren met dat gedrag. Wat zou het toch mooi zijn als we daar met zijn allen eens verandering in zouden kunnen brengen. Met minder stress op de weg gebeuren er volgens mij minder ongevallen, want hoe vaak gaat het niet mis omdat iemand in een boze reactie een abrupte beweging maakt, waardoor er vaak een kettingreactie ontstaat met vertraging of ongevallen tot gevolg. Ik blijf in ieder geval werken aan een betere houding achter het stuur, zowel fysiek als mentaal. Hopelijk denken er meer mensen zo over.