Marcelle was op zoek naar meer avontuur in het leven en ik kan wel zeggen dat Patrick een echte avonturier is. Hij gaat regelmatig met groepjes klimmen op bijvoorbeeld de Via Ferrata in de Drôme. Ze hebben een huisje gekocht in Rouvres-sur-Aube nadat ze daar in het dorp een vakantie hadden doorgebracht. Het was liefde op het eerste gezicht.

We zijn dinsdagmorgen om een uur of acht vertrokken en het zat meteen al tegen. Ik had uitgerekend dat het ongeveer vijfenhalf uur rijden was en mijn plan was ’s middags tegen koffietijd aan te komen. We stonden al op de rondweg van onze wijk in de file. Tot aan de snelweg was het aanschuiven en verderop richting Antwerpen was het ook een zooitje, dus ik besloot binnendoor naar een andere oprit te rijden om zo via Bergen op Zoom richting Antwerpen te rijden. Met een klein half uur vertraging verlieten we de ring van Antwerpen richting Brussel en Bam… daar stonden we weer. Ondertussen hadden we na drie uur rijden al anderhalf uur vertraging opgelopen en ik dacht, wat ben ik aan het doen. Heel de week voor mijn baas in de file staan en wat doe ik op mijn verjaardag…

Tegen een uur of vijf waren we er eindelijk. We werden hartelijk ontvangen met een glaasje Champagne en bij het kennismaken werd het me wel duidelijk dat de dames het ook wel met elkaar konden vinden. Pat en ik hadden vooraf al eens contact gehad via Messenger en Skype, maar onze echtgenotes zagen en spraken elkaar voor het eerst. Na wat aansporing van Marcelle begon Patrick aan het eten. Marcelle had een kooravond en het was die avond een generale repetitie, dus ze wilde er wel graag bij zijn. Patrick flanste zeer snel een heerlijke maaltijd in elkaar met kippenbillen, asperges en rijst met een heerlijke aspergesoep vooraf. Helaas voor Marcelle was het voor haar te laat en moest ze zonder te eten vertrekken. Het verbaasde me hoe makkelijk dat ze dit accepteerde. Vaak gaan de dingen niet zoals we graag willen, maar als je kunt accepteren dat de dingen gaan zoals ze gaan, wordt het leven een stuk eenvoudiger. Marcelle gaf hiervan een uitstekend voorbeeld.

De volgende morgen zijn we gaan wandelen naar de Cascade d’Etufs. Net buiten het dorp ligt een bron waar zeer kalkrijk water uit komt. Die kalk zet zich af op de bodem en vormt zo een soort van trappen waar het water overheen stroomt. Omdat deze trappen helemaal met mos begroeid zijn vormt het een sprookjesachtig geheel. In het gebied rond Aubrive zijn verschillende bronnen die uitstromen in de Aube, en donderdag zijn we naar een andere bron gereden. Source de l’Aube is de bron waar de rivier de Aube uit ontspringt. Op verschillende plaatsen komt er kraakhelder zacht water uit de rotsen. Patrick had een jerrycan bij zich waarmee hij het water recht uit de bron kon halen. Op de verschillende wandeltochten langs dorpjes en kastelen toonden Marcella en Patrick ons verschillende wilde planten en kruiden die je zo kunt eten of kunt verwerken in gerechten of waar je bijvoorbeeld thee van kunt zetten. De week ervoor hadden ze daslook geplukt om er een soort pesto van te maken. Dat smaakte prima op een stukje thuisgebakken brood en een lekker glaasje tripel van een brouwerijtje daar uit de regio.

We hebben heerlijk genoten van de omgeving en de gastvrijheid van Patrick en Marcelle. We troffen het met het weer, ondanks de nachtvorst warmde het toch snel op als de zon aan de helderblauwe hemel stond.  Het is erg fijn om te zien dat je weinig luxe nodig hebt om gelukkig te zijn. Een dak boven je hoofd, water, en houtkachel en een beetje stroom en je komt een heel eind. Kennis van de natuur zorgt dat je de mogelijkheid hebt om wat groenten en aardappelen te verbouwen en de rest uit de omgeving te verzamelen en te gebruiken voor de verschillende doeleinden. Geen hoge hypotheeklasten, er staan al huisjes te koop onder de € 20.000,-  Natuurlijk heb ik zelf geen idee wat het inhoudt om zo te leven, maar als ik zie hoe gelukkig die twee mensen zijn denk ik toch dat met minder luxe dan we gewend zijn het leven beslist niet slechter wordt, integendeel.

Zondag weer op pad, een stukje in de richting van Aubrive, maar dan bij Metz linksaf, een mooi tourke om nog even te mijmeren over het boerenleven en leven als god in Frankrijk. Misschien al wat nadenken over mijn volgende blog.