Toen ik eergisteravond thuis kwam van het werk was ik doodmoe, dat ben ik niet gewend van mezelf, meestal heb ik voldoende energie om ’s avonds ook nog het een en ander te doen. Wel heb ik toe moeten geven dat na werkdagen van 4 uur tot ongeveer 17 uur een paar avonden zen, yoga of sport te veel van het goede is. De plannen die ik had gemaakt, omtrent mijn nieuwe baan waren gebaseerd op mijn ervaring van twintig jaar geleden, toen ik nog broodcoureur was. Het is niet makkelijk om toe te geven dat ik toch meer rust nodig heb. Desalniettemin vind ik dat ik als 50-jarige niet mag klagen over hoeveelheid energie die ik dagelijks tot mijn beschikking heb. Als ik sommige leeftijdsgenootjes hoor kreunen en steunen als ze een trap opgaan dan moet ik wel eens in mezelf lachen.

Heel veel mensen denken dat je energie bespaard door rustig aan te doen. Dat is een illusie, heb ik zelf ondervonden, je lichaam maakt meer energie als je het dagelijks opgebruikt, tenminste dat is mijn ervaring. Veel collega’s vinden het raar als ik af en toe sprintje trek. Ze denken dat ik dan zoveel haast heb dat ik niet meer rustig kan lopen, maar soms voelt het gewoon lekker om even te versnellen, zodat ik later weer op mijn gemakkie kan laden. Hardlopen op je werk is blijkbaar iets raars, ik kan me voorstellen dat als je een kantoorbaan hebt het niet echt gewaardeerd wordt als je een sprintje trekt naar de kopieermachine. Maar als ik de vrachtwagen twintig dokken van de ingang moet aandokken dan is er niets of niemand die er last van ondervindt als ik even in de hoogste versnelling richting kantoor ga. Het scheelt ook wat tijd, maar dat is vooral het gevoel denk ik, veel collega’s hebben geen haast zeggen ze, maar als ze even later in de auto stappen dan gaat het gaspedaal helemaal onderin, vreemd eigenlijk, met zo’n grote vrachtwagen win je nauwelijks tijd met hard rijden en een vrachtwagen maakt niet meer energie aan als je meer verbruikt . Integendeel, naarmate je harder rijdt gaat het brandstofverbruik exponentiële omhoog, de slijtage is groter en het risico op ongevallen ook. Een gejaagde rijstijl veroorzaakt vaak vaak ook meer weerstand bij de overige automobilisten, waardoor je regelmatig meer tijd verliest dan ze noodzakelijk. Toch trap ik er zelf ook nog wel eens in, dan stap ik gejaagd in de cabine en dat is te merken aan mijn rijstijl, laat mij dan eerst maar een sprintje trekken, dan zit ik rustiger achter het stuur.

Waarom het eigenlijk zo gekomen is begrijp ik niet, maar veel mensen denken dat je ziek wordt van de kou. Dat eelt een soort slijtage is, of je hartslag omhoog brengen je uitput, maar het tegendeel is waar. Een gezond lichaam past zich perfect aan, als je de kou hebt leren accepteren start je innerlijke kachel op waardoor je het niet zo kou meer hebt, het grote voordeel ervan is dat de bacteriën die je inademt niet goed kunnen vermenigvuldigen in die temperatuur. Als je hartslag omhoog gaat vraagt je lichaam om meer zuurstof. Dit kun je doen door snel ademen maar ,door doelbewust diep te ademen word je rustiger. Het bijkomende voordeel is dat je met zo’n sprintje ook eventueel aanwezige adrenaline verbant. Eelt is gewoon een automatische aanpassing van de huid, daar waar het schuurt wordt de huid dikker. Persoonlijk heb ik liever eelt op mijn handen dan eelt op mijn kont.

Het menselijk lichaam is gebouwd maximaal gebruikt te worden, maar wel met verstand. Het is goed om af en toe te accelereren; veel mensen denken dat je van sporten moe wordt en je dan minder energie overhoudt voor leuke dingen, maar door sport krijg je ook energie. Veel bewegen is goed zolang het niet te eenzijdig is. Dat is hetgene wat voor slijtage zorgt, als je regelmatig varieert hou je het vaak het langste vol, dus zelfs als je lichamelijk zwaar belastend werk doet is het van belang van tijd tot tijd te sporten. Een goede verzorging van je lichaam is natuurlijk van groot belang, de juiste brandstof en goed onderhoud is van levensbelang.

Nog een typisch misverstand vind ik dat als je iemand helpt, er vaak misbruik van gemaakt wordt.  Persoonlijk vind ik niet dat het zo is dat je iets weggeeft. Als het iets is wat jij zelf vind dat je kunt doen en daar dan ook nog een ander een plezier mee doet is het toch niet verkeerd. Iets doen wat je niet zo leuk vind is samen toch veel prettiger. Natuurlijk zijn er altijd mensen die ervan proberen te profiteren, maar die help je dan de volgende keer gewoon niet, of je zegt het gewoon. Wat ik nu vaak zie is dat mensen anderen niet helpen omdat ze bang zijn dat ze misbruikt worden en dan lopen ze te klagen dat een ander het ook niet doet. Dit is in mijn ogen een negatieve spiraal, als iemand op die manier naar een ander wijst hoeft hij zelf zijn verantwoordelijkheid niet te nemen. Hulp bieden en hulp krijgen zijn beide prettig, laat je door negatieve gedachten niet tegenhouden.

Fysiek ben ik niet gauw moe, mentaal is een ander verhaal. Soms maak ik me toch nog te druk. Een mooi zengezegde is: mediteer tweemaal daags twintig minuten, als je het druk hebt, mediteer dan drie keer. Helaas komt dat er niet altijd van. Soms heb ik zulke volle dagen en meditatie schiet er dan bij in. Er komen dan weer meer en meer gedachten op, als kwetterende apen in een boom. Net zo goed als je lichaam optimaliseert wat je het meest gebruikt, gebeurt dat ook met gedachten. Hoe meer je denkt, hoe meer gedachten er opkomen, je hebt gedachten over gedachten Soms is het moeilijk om er uit te komen. Denken over gedachten is als proberen klotsend water plat te slaan. Niet denken maar doen dus. Mediteren helpt, plezier maken ook, en jezelf omringen met positieve mensen. Dus als je samen werkt, werk dan samen, help elkaar. Het voelt goed om wat voor een ander te doen, en vice versa. Vele handen maken het werk lichter en zo houdt iedereen voldoende energie over om nog van zijn vrije tijd te genieten.

Iedereen een prettige samenwerking toegewenst, zeker met de drukte van de feestdagen,

Tot de volgende blog,

Peter,

Zenchauffeur