Alles is anders, waar ik gewend was dat efficiënt rijden mijn belangrijkste taak was, is nu snel en zorgvuldig laden mijn belangrijkste speerpunt. Op een afstand van 800 kilometer maakt het weinig uit of je tien minuten langer aan het laden bent, of dat je bij de klant wat pallets om moet rijden omdat ze dan steviger staan. Doe je dagelijks twee of drie rondjes rond de kerk en werk je met schotten waarmee je diverse temperatuurzones creëert dan wordt het een ander verhaal. Je krijgt een lijst waaruit je kunt opmaken wat je moet laden en begin er maar aan. De producten staan in verschillende hallen op genummerde sporen. Iedere hal heeft een andere temperatuur, en de pallets mogen alleen van de warme naar de koudere loodsen gereden worden en niet andersom. Om tijd te besparen is het zaak om bij de juiste hal aan te dokken en soms moet je op verschillende dokken laden. Heb je er bijvoorbeeld voor je laatste filiaal gekoelde producten bij, dan moet je die eerst laden. Deze mogen niet via de AGF-hal (aardappelen, groenten en fruit) en zeker niet door de hal waar de ongekoelde producten staan.
Dus zoek het maar uit, ‘s morgens tegen vieren krijg je een lijst waarop staat voor welke filialen je moet laden en waar je pallets staan.

Nu heb ik in de loop der jaren een redelijk inzicht gekregen hoe ik kan laden, 33 europallets (80×120 cm), 26 blokpallets (100×120 cm) of 24 grote blokpallets (105/110×120 cm) passen er in een trailer. Het combineren hiervan kost soms wat rekenwerk, maar ook daar krijg je in de loop der jaren wel wat inzicht in. Verder heb ik geleerd hoe je hangend vlees het beste kunt laden, maar die kennis is nu niet aan de orde. Het werk wat ik nu doe heeft nog wat andere maten om rekening mee te houden. Een Düsseldorfer-pallet (60x80cm), plantenkarren (135×56,5 cm) en display-palletjes waarvan ik geen idee heb wat de maten zijn, maar ze zijn kleiner dan een dusseltje. Met de slaap net uit je ogen krijg je die lijst in je handen en mag je zorgen dat het allemaal gaat passen. De tussenschotten nemen ook nog extra ruimte in, met één schot dicht gaan er net 33 europallets in, maar verlies je een paar centimeter omdat de pallets niet helemaal aansluiten doordat de dozen wat oversteken dan past het niet. Met twee schotten dicht kan je er 32,5 europallet in kwijt, wat inhoudt dat je ergens drie dusseltjes naast elkaar moet zetten. Het is ook van belang dat je rekening houdt met de hoogte en het gewicht van de pallets, een zware hoge pallet moet je natuurlijk niet naast of achter een lage of hele lichte pallet zetten zonder dat je daar een stang tussen zet.

Er wordt dus een behoorlijk appèl gedaan op mijn rekencapaciteiten en ik krijg regelmatig het gevoel dat ik daar in ernstig faal. Mijn rekenspieren heb ik de afgelopen jaren niet erg getraind en waar hoofdrekenen altijd een makkie was begint het nu soms te kraken als ik veel moet nadenken. Maar net als mijn beenspieren die nu af en toe moord en brand schreeuwen verwacht ik dat dit gewoon een kwestie van opnieuw trainen is. Zoals je een buikje krijgt als je wat ouder wordt gaan ook andere zaken achteruit als je ze niet bijhoudt. Het is volgens mij helemaal niet verkeerd om zo af en toe eens heel wat anders te gaan doen dan je gewend bent, om zodoende niet vast te roesten in één bepaalde stand. Het brengt ook veel onzekerheid met zich mee, kan ik dit wel, is dit wel de juiste keuze geweest, doe ik het wel goed? Door zen heb ik deze onzekerheid leren accepteren voor wat het is. Je ego wil graag dat je het idee hebt dat je ergens goed of liever nog de beste in bent, maar accepteren dat je het nog moet leren valt niet altijd mee. Liefst zou ik zeggen: kijk, ik kan het, en nog goed ook, maar als het dan even niet goed gaat bekruipt me het gevoel dat ik faal. Lange werkdagen, vroeg opstaan en een zekere tijdsdruk zorgen ervoor dat in combinatie met die onzekerheid de risico’s op fouten altijd op de loer liggen. Ik heb geleerd minder aandacht aan die fouten te geven. Als je te veel blijft hangen bij een bepaalde fout dan struikel je over het volgende risico en het daarop volgende enzovoort. Oplossen, loslaten en weer verder, kun je het niet oplossen, vraag je het een ander of accepteer het en ga weer door.

Ondanks dat het momenteel erg druk is in mijn leven, maak ik tijd vrij om aan mezelf te besteden. Ik heb gisteren mijn voeten eens goed laten masseren en vanavond ga ik naar hot yoga om zo alle spieren weer lekker los te krijgen, morgen weer naar zen les om de innerlijke flexibiliteit weer wat te trainen. Je lichaam is de tempel van de geest zeggen ze weleens. Het is belangrijk om goed voor je lichaam te zorgen zodat je geest ook meer rust kan vinden. Op naar weer een uitdagende nieuwe dag, met volle moed en vol vertrouwen.

Tot de volgende blog Namasté,
Peter,
Zenchauffeur.