Allerlei nieuwe snufjes, en iedere dag lijk je wel weer iets nieuws te ontdekken. Niet alles maakt het leuker, maar sommige dingen zijn nu eenmaal bedacht met het idee om het voor iedereen veiliger te maken. Dat dit tot irritaties leid heeft natuurlijk veel te maken met het begrijpen en accepteren van deze maatregelen. Sommige dingen kun je uitschakelen, sommige niet. Er zijn bijvoorbeeld collega’s die op de gordel gaan zitten opdat hij niet piept als je hem niet omdoet. Zelf heb ik wel eens een fikse aanrijding gehad met een Bulgaar die midden op de snelweg stilstond en ik was toen zeer blij dat ik de gordel omhad. Met de nieuwe elektronica was dit ongeval mogelijk voorkomen omdat de sensoren van de vrachtwagen geen last hebben van laagstaande zon en vermoeidheid.

Wat ook bijzonder is om te zien dat chauffeurs die net als ik zowat heel hun carrière met hetzelfde merk hebben gereden sinds er bij ons een keuze is tussen twee merken ineens notoire klagers zijn geworden omdat ze liever het andere merk hadden gekregen. Ze zijn daar zo druk mee dat ze het niet na kunnen laten om op mijn enthousiaste blog te reageren met een negatieve reactie over de auto. Ik vind het jammer dat ze zich zo irriteren aan de wagen waar ze de hele week mee op stap zijn. Die irritatie is een vorm van stress die je jezelf aandoet. Deze vorm van stress zorgt er net als alle andere vormen van stress je lichaam cortisol en adrenaline aanmaakt. Deze hormonen zijn op zich niet slecht, maar als je er continue aan blootgesteld wordt veroorzaakt dit tal van kwalen en verergert het andere zwakheden. Stress zorgt er ook in veel gevallen voor dat iemand (onbewust) op zoek gaat naar een vorm van bevrediging. Meestal is dit in de vorm van genot, overmatig eten, snoepen, overmatig gebruik van alcohol et cetera, maar ook vaak in de vorm van beloning door bijvoorbeeld het kopen van dingen die je eigenlijk niet nodig hebt, en soms zelfs door andere mensen als minderwaardig te behandelen. Aangezien in de baan als chauffeur de stress altijd makkelijk op de loer ligt is het niet bevorderlijk voor je geluk als je dit zelf opzoekt.

Het is niet zo dat ik nooit mijn beklag doe of eens vloek als er weer eens iets niet werkt zoals ik het wil, maar mezelf iedere dag druk maken over dezelfde dingen ben ik wel afgeleerd. Het enige waar ik me nog wel eens over wil opwinden zijn de medeweggebruikers, maar ik werk er aan ook hier mezelf niet meer druk over te maken. Je moet niet naar het verleden kijken, maar als je ziet wat een vooruitgang er is geboekt in de ontwikkeling van de vrachtwagens dan kun je daar toch alleen maar met respect van genieten. Veel mensen onthouden de goede dingen uit het verleden, maar vergeten de slechte. Ik ben begonnen met een oude Iveco turbostar, een beest van een motor met een klein hokje als cabine er op. Zeker voor iemand van 1.90 m en 118 kg (in die tijd) was dat niet echt veel ruimte, bedden als hangmatten en een Fuller versnelling, beter bekend als een fietsbel, waar je toch wel enige handigheid en een goed gevoel voor het juiste toerental voor moest hebben om er goed mee uit de voeten te kunnen.  Om te sturen moest je toch wel enige kracht hebben, de meesten hadden er dan ook een stuurknop op zitten. De standkachels vielen om de haverklap uit en dat in de tijd dat de winters nog echt koud waren.

Mijn idee is dat er geen echte slechte vrachtwagens meer zijn. De technische verschillen worden steeds kleiner, en ja, waar meer techniek in zit kan er meer kapot gaan. Het mooie van de moderne technologie is dat je gewaarschuwd wordt en meestal wel op een veilige plek kan stoppen. Gekke dingen zoals in het verleden zijn niet meer mogelijk zoals bijvoorbeeld het doorrijden zonder stroom, het vastbinden een gebroken gaskabel, zodat de motor op een vast toerental draait, om zo toch Parijs door te komen in de spits en meer van dergelijke gevaarlijke stunts. Waar we vroeger zelf maar moesten kijken hoe we het spul weer aan de gang kregen kun je nu achterover leunen en wachten tot er iemand met een laptop komt om het euvel te verhelpen.

Ik denk dat je het maar het beste zo kan zien, je moet zien te roeien met de riemen die je hebt. Je kan je wel druk maken over wat je niet heb, of wat het niet goed doet, of wat je tegenstaat, maar daarmee verander je het niet. Ik bekijk het tegenwoordig zo, als iets niet naar je zin is kijk je of je kan veranderen of kan laten veranderen. Lukt dit niet heb je de keuze, of je gaat er mee akkoord, of je accepteert het niet. Als je het niet accepteert dan vraag je een andere auto of zoekt een andere baan. Als je wel akkoord gaat kun je dat het beste volledig doen en je er bij neer leggen dat het nu eenmaal zo is. Iedere dag jezelf beklagen doe je niet alleen jezelf aan, maar ook een ander. Je krijgt terug wat je geeft, dus wat deel je liever met anderen positiviteit of relativiteit?